ถึงลูกสาวที่รักของแม่…จำไว้นะลูก...
เราไม่เคยมีบุญคุณต่อกัน
ถึงลูกสาวที่รักของแม่…
จำไว้นะลูก...
เราไม่เคยมีบุญคุณต่อกัน
หนูอาจจะได้ยินใครๆ ในสังคมบอกหนูว่า
“ต้องกตัญญูรู้คุณพ่อแม่”
ในฐานะที่วันนี้แม่ได้เป็นแม่ของหนู
แม่อยากบอกให้รู้ไว้จากใจของแม่เองว่า…“อย่าต้องเลือกอะไรในชีวิต ที่ไม่ได้คิด ไม่ได้ต้องการ
เพียงเพราะแค่อยากกตัญญูกับพ่อแม่”
.
อย่าต้องเสียสละอะไรไปในชีวิต
เพียงเพราะคิดว่านี่คือสิ่งที่พ่อแม่จะไม่ชอบ
อย่าต้องยอมแลกความสุขของชีวิต
กับอะไรเพียงเพราะคิดว่ามันไม่ใช่สิ่งที่พ่อแม่ต้องการชีวิต…“เป็นของลูก”
จงหวงแหนจิตวิญญาณของการใช้ชีวิตของตัวเอง
อย่าเชื่อใครที่บอกให้ขายความสุขหรือความฝันของทั้งชีวิต
ให้กับ “ความกตัญญู”แม่ไม่คาดหวังอะไรจากหนู…
แม่ไม่ได้มีหนูเพื่อมารับใช้ความต้องการอะไรในชีวิตแม่
.
แม่อยากให้หนูทำด้วยความรัก..
ไม่ใช่เพราะใครบอกให้กตัญญู
เพราะสำหรับแม่…
“เราไม่เคยมีบุญคุณต่อกัน”
หนูไม่เคยขอร้องแม่…ให้ช่วยทำให้หนูเกิดมา
การมีหนู เป็นการตัดสินใจของแม่
การเลี้ยงดูหนูอย่างดีที่สุด จึงเป็น “หน้าที่ของแม่”
หน้าที่…ที่แม่ไม่เคยนับว่าเป็น “บุญคุณ”
.
.
.
ถ้าเชื่อตามพุทธศาสนาว่า “การเกิดเป็นทุกข์”แม่ทำให้หนูต้องเกิดมาอยู่กับการว่ายเวียนกับสุขทุกข์
เพียงเพื่อเป็น “ความสุขของแม่”
.
แม่ซะอีก…
ที่อาจจะเป็นหนี้บุญคุณของหนู
ใช้ชีวิตด้วยจิตวิญญาณที่เป็นอิสระเถอะนะลูก
แม่ไม่เคยคาดหวังให้หนูต้องทำอะไรเป็นการตอบแทน
เพราะการมีความสุขในทุกวันกับการที่มีหนูให้รัก
สำหรับแม่..
นี่เป็นการตอบแทน…ที่มากเกินพอ
รักลูกเสมอ
แม่
cr :: หมอโอ๋เพจเลี้ยงลูกนอกบ้าน
แต่เขียนในมุมความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อลูก… ที่วันนี้ก็ยังรู้สึกอย่างนั้น ?
