ถึงลูกรัก
ในฐานะ“แม่ของลูก“อยากบอกลูกจากใจว่า...
เมื่อหนูเติบโตเป็นผู้ใหญ่ เจ้าจงใช้ชีวิตในแบบฉบับของลูกเองอันไม่เป็นภาระของผู้อื่นในสังคม...ย้ำ...ขีดเส้นใต้2เส้น...หากแต่สิ่งที่เลือกทำนั้น “ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน” (ทั้งตนเองและผู้อื่น)
อย่าต้องเลือก...อย่ายอมแลกความสุข...หรือเสียสละอะไรบางอย่างในชีวิตไป👉🏼บนความไม่ถูกต้อง...เพียงเพราะคำว่า... “กตัญญู”
ชีวิต...เป็นของลูก...จงหวงแหนจิตวิญญาณการใช้ชีวิตของตัวเอง...อย่าเชื่อใครในสังคมที่พร่ำบอกให้ขายความฝันของทั้งชีวิต...จนล้ำเส้นปีนป่ายคุณธรรมข้ออื่นเพื่อแลกกับ... “ความกตัญญู”
แม่ไม่เคยคาดหวังอะไรจากลูก...ไม่ได้มีลูกมาเพื่อรับใช้หรือสนองความต้องการใดๆในชีวิตของแม่...หากวันหนึ่งวันใด...ลูกอยากจะทำบางสิ่งบางอย่างอันจรรโลงใจให้พ่อ...แม่...ผู้คน...รวมไปถึงชาติบ้านเมือง...ขอให้หนูทำด้วยหัวใจ ด้วยความรัก ความเต็มใจ ที่ “อยากกตัญญู” ไม่ใช่ทำเพียงเพราะว่า... “ต้องกตัญญู”
เราไม่เคยมีหนี้บุญคุณต่อกัน...ลูกไม่เคยร้องขอให้ช่วยทำให้เกิดมา...การมีลูกเป็นการตัดสินใจของแม่เอง...การเลี้ยงดูลูกให้ดีที่สุดจึงเป็นหน้าที่ของแม่...หน้าที่อันยิ่งใหญ่นี้แม่ทำด้วยหัวใจซึ่งแม่ไม่นับว่าลูกเป็น “หนี้บุญคุณ”
“ลูก”...คือของขวัญอันล้ำค่า...การมีหนูให้รักในทุกๆวัน...และเห็นหนูมีความสุขอยู่ทุกเวลา...สำหรับแม่แล้ว...นี่เป็นการตอบแทน...ที่มาก... “เกินพอ”
รักลูกเสมอ
แม่
*******👇👇
บทความนี้...ต้องการสื่อถึงความในใจของตัวเองในฐานะ “แม่ของลูกตัวเองเท่านั้น“ ...มิได้มีเจตนาด้อยค่า “ความกตัญญู” ...หากแต่เพียงสื่อสารกับลูกว่า...แม่ไม่ได้ “เห็นแก่ตัว” ...เรียกร้อง “ความกตัญญู” จากลูก...หากลูกให้โดย “ไม่เต็มใจ”
หากอ่านดีๆครบทุกตัวอักษรด้านบนนั้น...จะเข้าใจได้ว่า...ให้ความกตัญญูของลูกก่อเกิดในหัวใจของตัวเองแล้วส่งผ่านออกมาด้วยความเต็มใจโดยที่คนเป็น “แม่“ ไม่ต้องร้องขอ...อันจะเป็นกุศลอันแรงกล้าส่งผลดีแก่ตัวเค้าเอง...มิใช่ทำเพียงเพราะแค่เป็นหน้าที่ที่ต้องตอบแทนหรือเพราะแรงกดดันอื่นใดจากสิ่งรอบข้างในสังคมค่ะ
ทุกสิ่งอย่างที่ลูกทำให้ด้วยความเต็มใจ..แม่ชื่นใจเสมอ...แต่ถ้าแม่รู้ว่าลูกต้องทำอะไรให้ด้วยความฝืนใจ...ความเปี่ยมสุขของแม่...จะมลายหายสิ้นไปในพริบตา... “เพราะความสุขของแม่อยู่ไม่ได้บนความทุกข์ของลูก”
ขอความกรุณางดดราม่าและโปรดแสดงความคิดเห็นด้วยความสุภาพ...เพราะบริบทของการเลี้ยงลูกแต่ละบ้านนั้นต่างกัน บทความจากใครอื่นแค่ไม่กี่บรรทัดนั้น...ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงหรือตัดสินอุปนิสัยของลูกท่านได้ในข้ามคืน...เหนือสิ่งอื่นใด...ตัวอย่างที่ดีของลูกท่านคือตัวของท่านเอง...
ท้ายนี้...ขอขอบพระคุณทุกๆท่านที่ทั้งเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย...แอดมิได้มีจุดประสงค์ชี้นำให้เป็นไปในทางมิชอบใดๆ...กราบขออภัยหากมีสิ่งหนึ่งสิ่งใดที่ทำให้ท่านผู้อ่านเข้าใจผิดได้
Cr :: หมอโอ๋
