สิงโต และ กิเลน
สิงโต และ กิเลน ของชาวจีนฮกโล (Hoklo) ชาวจีนฮกโลอาจจะไม่เป็นที่รู้จักกับคนไทยมากนัก แต่ชาวจีนฮกโล มีวัฒนธรรมกระจายทั่วไปทางจีนตอนใต้ ในมลฑลกวางตุ้ง และ ฮ่องกง มีรากภาษาใกล้เคียงกับทางฮกเกี้ยน และ แต้จิ๋ว มีศูนย์กลางอยู่ที่จังหวัด ซานเว่ย (Shanwei) ทางตอนใต้ ของจังหวัดซัวเถา มงฑลกวางตุ้ง
ลักษณะหัวใหญ่มาก ปากแข็งขยับไม่ได้ หางยาวมากราวๆ 5 เมตร เครื่องดนตรีประกอบมีเครื่องเป่าผสมด้วย ถ้าเป็นสิงโตทอง จะมีคิ้วทำด้วยขนสัตว์ แผงคอแข็งลวดลายก้นหอย หน้าผากจะมียันต์แปดเหลี่ยมและหยินหยาง มีหนวดยาวสีขาว
ส่วนกิเลน จะเรียกว่า Sui Lun ซุยหลุน หรือ Kai Lun ไคหลุน 瑞麟 แผงคอแข็งเหมือนครีบปลา หน้าผากจะมียันต์แปดเหลี่ยมและหยินหยาง ไม่มีส่วนของขนสัตว์ประกอบ ไม่มีหนวดยาว แต่จะมีเขาสูงโดดเด่นราว ๆ 1เมตร บนยอดเขาจะมีกระจกติดอยู่
ปัจจุบันมีให้เห็นน้อยมาก ๆ ที่ง่ายที่สุดก็จะเป็นที่ฮ่องกง ในงานเทศกาลทินหัว งาน Bun festival หรืองานแห่เจ้าพ่อทัมกุง และ ที่ซัวเถา หรือเมืองแต้จิ๋ว (เฉาโจว) เป็นอีกหนึ่งสิงโตที่แปลกตาสำหรับประเทศไทย แต่ก็ยังเป็นศิลปะที่ยังมีคนสืบทอดอยู่ และปรากฎในเทศกาลสำคัญ ๆ ในฮ่องกง เมืองหลวงแห่งการเชิดสิงโต
Sui Lun , ซุยหลุน , Kai Lun , ไคหลุน , 瑞麟
ที่มา :: บทความโดย นวพันธุ์ เหมชาติวิรุฬห์ , สมาคมกว๋องสิวนครสวรรค์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น