ลิกเตนสไตน์ (Liechtenstein)
ลิกเตนสไตน์ (อังกฤษ : Liechtenstein, ออกเสียง: [ˈlɪçtn̩ʃtaɪn]) อย่างเป็นทางการอาณาเขตของลิกเตนสไตน์ (เยอรมัน: Fürstentum Liechtenstein) เป็นที่พูดภาษาเยอรมัน ไมโครสเตตตั้งอยู่ในเทือกเขาแอลป์และทางตะวันตกเฉียงใต้ของยุโรปกลาง อาณาเขตคือสถาบันพระมหากษัตริย์กึ่งรัฐธรรมนูญนำโดยเจ้าชายแห่งลิกเตนสไตน์ ; ของเจ้าชายอำนาจกว้างขวางเทียบเท่ากับผู้ที่มีประธานในกึ่งประธานาธิบดีระบบ
ราชรัฐลิกเตนสไตน์ Fürstentumลิกเตนสไตน์ ( เยอรมัน ) | |
|---|---|
คำขวัญ: "Für Gott, Fürst und Vaterland" "For God, Prince, and Fatherland" | |
เพลงสรรเสริญพระบารมี: (อังกฤษ: "High on the Young Rhine") | |
![ตำแหน่งของลิกเตนสไตน์ (สีเขียว) ในยุโรป (สีเทาโมรา) - [ตำนาน]](https://wikiimg.tojsiabtv.com/wikipedia/commons/thumb/2/23/Europe-Liechtenstein.svg/250px-Europe-Liechtenstein.svg.png) ตำแหน่งของลิกเตนสไตน์ (สีเขียว) ในยุโรป (สีเทาโมรา) - [ ตำนาน ] | |
 | |
| เมืองหลวง | วาดุซ |
| เทศบาลที่ใหญ่ที่สุด | Schaan 47 ° 10′00″ N 9 ° 30′35″ E |
| ภาษาทางการ | เยอรมัน |
| ศาสนา (2558 ) | 83.2% นับถือศาสนาคริสต์ -73.4% โรมันคา ธ อลิก (ทางการ) -9.8% คริสเตียนอื่น ๆ 7.0% ไม่มีศาสนา 5.9% อิสลาม 3.9% อื่น ๆ |
| Demonym (s) | ลิกเตนสไตเนอร์ |
| รัฐบาล | ระบอบกษัตริย์กึ่งรัฐธรรมนูญแบบรวมรัฐสภา |
| ฮันส์ - อดัม II | |
| อลัวส์ | |
| Adrian Hasler | |
| สภานิติบัญญัติ | Landtag |
| ความเป็นอิสระเป็นอาณาเขต | |
• สหภาพระหว่าง วาดุซและ เชลเลนเบิร์ก | 23 มกราคม 2262 |
| 12 กรกฎาคม 1806 | |
• แยกตัวจาก สมาพันธ์เยอรมัน | 23 สิงหาคม 2409 |
| พื้นที่ | |
• รวม | 160 กม. 2 (62 ตารางไมล์) ( 189th ) |
• น้ำ (%) | 2.7 [2] |
| ประชากร | |
•ประมาณการปี 2020 | 38,896 [3] ( 217 ) |
•ความหนาแน่น | 237 / กม. 2 (613.8 / ตร. ไมล์) ( 57th ) |
| GDP ( PPP ) | ประมาณการปี 2556 |
• รวม | 5.3 พันล้านดอลลาร์[4] ( 149 ) |
•ต่อหัว | $ 98,432 [3] [5] [6] ( ที่ 3 ) |
| GDP (เล็กน้อย) | ประมาณการปี 2553 |
• รวม | 5.155 พันล้านดอลลาร์[5] [6] ( 147th ) |
•ต่อหัว | 143,151 ดอลลาร์[3] [5] [6] (ที่2 ) |
| HDI (2019) |  0.919 [7]สูงมาก · 19 |
| สกุลเงิน | ฟรังก์สวิส ( CHF ) |
| เขตเวลา | UTC +01: 00 ( CET ) |
| UTC +02: 00 ( CEST ) | |
| ด้านการขับขี่ | ขวา |
| รหัสโทร | +423 |
| รหัส ISO 3166 | LI |
| TLD อินเทอร์เน็ต | .li |
ลิกเตนสไตน์มีพรมแดนติดกับสวิตเซอร์แลนด์ทางทิศตะวันตกและทิศใต้และออสเตรียทางทิศตะวันออกและทิศเหนือ เป็นประเทศที่เล็กที่สุดเป็นอันดับ 4 ของยุโรปมีพื้นที่กว่า 160 ตารางกิโลเมตร (62 ตารางไมล์) และมีประชากร 38,749 คน โดยแบ่งออกเป็น11 เขตเทศบาลซึ่งเป็นเมืองหลวงของมันคือวาดุซและเขตเทศบาลเมืองที่ใหญ่ที่สุดของมันคือSchaan นอกจากนี้ยังเป็นประเทศที่เล็กที่สุดที่มีพรมแดนติดกับสองประเทศ นสไตน์เป็นหนึ่งในสองตื่นตาทวีคูณประเทศในโลกพร้อมกับอุซเบกิ
เศรษฐกิจนสไตน์มีหนึ่งของผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศที่สูงที่สุดต่อคนในโลกเมื่อปรับเท่าเทียมกันของอำนาจซื้อ ประเทศมีภาคการเงินที่แข็งแกร่งโดยมีศูนย์กลางอยู่ที่วาดุซ ครั้งหนึ่งเคยได้ชื่อว่าเป็นแหล่งเก็บภาษีของมหาเศรษฐีแต่ไม่ได้อยู่ในบัญชีดำของประเทศที่เก็บภาษีที่ไม่ให้ความร่วมมืออีกต่อไป ประเทศอัลไพน์ , นสไตน์เป็นภูเขาทำให้มันเป็นปลายทางกีฬาฤดูหนาว
นสไตน์เป็นสมาชิกของสหประชาชาติที่สมาคมการค้าเสรียุโรปและสภายุโรป แม้ว่าจะไม่ได้เป็นสมาชิกของสหภาพยุโรปก็มีส่วนร่วมทั้งในเขตเชงเก้นและเขตเศรษฐกิจยุโรป มีสหภาพศุลกากรและสหภาพการเงินกับสวิตเซอร์แลนด์
ประวัติศาสตร์
สมัยก่อนประวัติศาสตร์
ร่องรอยที่เก่าแก่ที่สุดของการดำรงอยู่ของมนุษย์ในพื้นที่ของวันปัจจุบันวันนสไตน์กลับไปที่ยุคกลางยุค การตั้งถิ่นฐานของเกษตรกรรมยุคหินใหม่ปรากฏในหุบเขาประมาณ 5300 ปีก่อนคริสตกาล
HallstattและวัฒนธรรมลาTèneเจริญรุ่งเรืองในช่วงปลายยุคเหล็กจากรอบ 450 BC-อาจอยู่ภายใต้อิทธิพลของทั้งสองบางกรีกและEtruscanอารยธรรม หนึ่งในกลุ่มชนเผ่าที่สำคัญที่สุดในภูมิภาคอัลไพน์เป็นHelvetii ใน 58 ปีก่อนคริสตกาลที่รบ Bibracte , จูเลียสซีซาร์แพ้เผ่าอัลไพน์จึงนำภูมิภาคภายใต้การควบคุมอย่างใกล้ชิดของสาธารณรัฐโรมัน เมื่อ 15 ปีก่อนคริสตกาลTiberius - ต่อมาเป็นจักรพรรดิแห่งโรมันคนที่สอง - ร่วมกับพี่ชายของเขาDrususได้พิชิตพื้นที่ทั้งหมดของเทือกเขาแอลป์ นสไตน์แล้วก็กลายเป็นแบบบูรณาการเข้าไปในจังหวัดโรมันของRaetia พื้นที่ได้รับการบำรุงรักษาโดยกองทัพโรมันซึ่งดูแลค่ายกองทหารขนาดใหญ่ที่Brigantium (ออสเตรีย) ใกล้ทะเลสาบคอนสแตนซ์และที่Magia (สวิส) ชาวโรมันสร้างและบำรุงรักษาถนนที่วิ่งผ่านอาณาเขต ประมาณ ค.ศ. 260 Brigantium ถูกทำลายโดยAlemanniซึ่งเป็นคนดั้งเดิมที่เข้ามาตั้งถิ่นฐานในพื้นที่ราว ค.ศ. 450
ในต้นยุคกลางที่ Alemanni ตั้งรกรากอยู่ทางทิศตะวันออกของที่ราบสูงสวิสโดยศตวรรษที่ 5 และหุบเขาของเทือกเขาแอลป์ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 8 โดยมีนสไตน์ตั้งอยู่ที่ขอบด้านตะวันออกของAlemannia ในศตวรรษที่ 6 ทั้งภูมิภาคกลายเป็นส่วนหนึ่งของจักรวรรดิแฟรงกิชหลังจากชัยชนะของโคลวิสที่ 1เหนืออเลมันนีที่โทลไบแอคใน ค.ศ. 504
พื้นที่ที่ต่อมากลายเป็นลิกเตนสไตน์ยังคงอยู่ภายใต้ความเป็นเจ้าโลกของ Frankish ( ราชวงศ์ MerovingianและCarolingian ) จนกระทั่งสนธิสัญญาแวร์ดุนแบ่งจักรวรรดิแคโรลิงเกียนใน ค.ศ. 843 หลังจากการตายของชาร์เลอมาญในปี 814 ดินแดนของลิกเตนสไตน์ในปัจจุบันได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของแฟรงตะวันออก ต่อมาจะรวมตัวกับฟรานเซียกลางภายใต้จักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ราว ค.ศ. 1000 [13]จนถึงประมาณปี ค.ศ. 1100 ภาษาที่โดดเด่นของพื้นที่นี้คือภาษาโรมานช์แต่หลังจากนั้นภาษาเยอรมันก็เริ่มมีพื้นที่ในดินแดน ใน 1300 อีกประชากรหนึ่งของ Alemannic - Walsersซึ่งมีถิ่นกำเนิดในValaisเข้ามาในภูมิภาคและตั้งรกราก หมู่บ้านบนภูเขาTriesenbergยังคงรักษาลักษณะเด่นของภาษา Walser ในปัจจุบัน
รากฐานของราชวงศ์
1200 โดยอาณาจักรข้ามที่ราบสูงอัลไพน์ถูกควบคุมโดยบ้านของSavoy , Zähringer , เบิร์กส์และKyburg ภูมิภาคอื่น ๆ เป็นไปตามความฉับไวของจักรวรรดิที่ทำให้จักรวรรดิสามารถควบคุมเส้นทางผ่านภูเขาได้โดยตรง เมื่อราชวงศ์ Kyburg ล่มสลายในปี 1264 Habsburgs ภายใต้King Rudolph I (จักรพรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ในปี 1273) ได้ขยายอาณาเขตของตนไปยังที่ราบสูงอัลไพน์ทางตะวันออกซึ่งรวมดินแดนของลิกเตนสไตน์ ภูมิภาคนี้ถูกenfeoffedไปเคานต์แห่ง Hohenemsจนกว่าจะขายให้กับที่ราชวงศ์นสไตน์ใน 1699
ในปีค. ศ. 1396 วาดุซ (ทางตอนใต้ของลิกเตนสไตน์) ได้รับความรวดเร็วยิ่งขึ้นกล่าวคือต้องอยู่ภายใต้จักรพรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์เพียงผู้เดียว
ครอบครัวที่ใช้ชื่ออาณาเขตเดิมมาจากปราสาทลิกเตนสไตน์ในโลเออร์ออสเตรียซึ่งพวกเขาครอบครองตั้งแต่ปี 1140 จนถึงศตวรรษที่ 13 เป็นอย่างน้อย (และอีกครั้งตั้งแต่ปี 1807 เป็นต้นไป) Liechtensteins ซื้อที่ดินเด่นในโมราเวีย , เออร์ออสเตรีย , ซิลีเซียและสติเรีย ในฐานะที่เป็นดินแดนเหล่านี้ถูกจัดขึ้นทั้งหมดในการดำรงตำแหน่งศักดินาจากขุนนางศักดินาเพิ่มเติมอาวุโสสาขาต่างๆโดยเฉพาะอย่างยิ่งของHabsburgsราชวงศ์นสไตน์ก็ไม่สามารถที่จะตอบสนองความต้องการหลักจะมีสิทธิ์ได้ที่นั่งในการรับประทานอาหารอิมพีเรียล (รัฐสภา) ให้Reichstag แม้ว่าเจ้าชายลิกเตนสไตน์หลายคนจะรับใช้ผู้ปกครองฮับส์บูร์กหลายคนในฐานะที่ปรึกษาใกล้ชิด แต่ไม่มีดินแดนใด ๆ ที่ยึดจากบัลลังก์จักรพรรดิโดยตรงพวกเขามีอำนาจเพียงเล็กน้อยในจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์
ด้วยเหตุนี้ครอบครัวพยายามที่จะซื้อที่ดินที่จะถูกจัดว่าเป็นunmittelbar (ไม่ sellable) หรือที่จัดขึ้นโดยไม่ดำรงตำแหน่งใด ๆ เกี่ยวกับระบบศักดินากลางโดยตรงจากจักรพรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ในช่วงต้นศตวรรษที่ 17 คาร์ลที่ 1 แห่งลิกเตนสไตน์ได้รับแต่งตั้งให้เป็นFürst (เจ้าชาย) โดยจักรพรรดิMatthiasแห่งโรมันอันศักดิ์สิทธิ์หลังจากเข้าข้างเขาในการต่อสู้ทางการเมือง Hans-Adam ฉันได้รับอนุญาตให้ซื้อHerrschaft ("Lordship") ขนาดเล็กของSchellenbergและ County of Vaduz (ในปี 1699 และ 1712 ตามลำดับ) จาก Hohenems Tiny Schellenberg และ Vaduz มีสถานะทางการเมืองที่ต้องการ: ไม่มีขุนนางศักดินาอื่นใดนอกจากพระบรมวงศานุวงศ์ของพวกเขาและจักรพรรดิsuzerain
อาณาเขต
ในวันที่ 23 มกราคม พ.ศ. 2262 หลังจากที่ซื้อที่ดินแล้วชาร์ลส์ที่ 6 จักรพรรดิแห่งโรมันอันศักดิ์สิทธิ์มีคำสั่งให้วาดุซและเชลเลนเบิร์กรวมกันเป็นหนึ่งเดียวและยกระดับดินแดนที่ตั้งขึ้นใหม่ให้สมศักดิ์ศรีFürstentum ( อาณาเขต ) โดยมีชื่อ "ลิกเตนสไตน์" ใน เกียรติของ "[เขา] ผู้รับใช้ที่แท้จริงแอนตันฟลอเรียนแห่งลิกเตนสไตน์ " มันเป็นในวันนี้ว่านสไตน์กลายเป็นรัฐสมาชิกอธิปไตยของจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ เป็นเครื่องยืนยันถึงความได้เปรียบทางการเมืองของการซื้อที่ว่าเจ้าชายแห่งลิกเตนสไตน์ไม่ได้มาเยือนอาณาเขตใหม่ของพวกเขาเป็นเวลาเกือบ 100 ปี
ในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 อันเป็นผลมาจากสงครามนโปเลียนในยุโรปจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์อยู่ภายใต้การควบคุมที่มีประสิทธิภาพของฝรั่งเศสหลังจากการพ่ายแพ้อย่างย่อยยับที่AusterlitzโดยNapoleonในปี 1805 จักรพรรดิFrancis ที่ 2สละราชสมบัติสิ้นสุดกว่า 960 ปีของ รัฐบาลศักดินา นโปเลียนจัดมากของจักรวรรดิเข้าไปในสมาพันธ์ของแม่น้ำไรน์ การปรับโครงสร้างทางการเมืองนี้ส่งผลกระทบอย่างกว้างขวางต่อลิกเตนสไตน์: สถาบันทางประวัติศาสตร์ของจักรพรรดิกฎหมายและทางการเมืองถูกยุบ รัฐหยุดที่จะเป็นหนี้ผูกพันกับขุนนางศักดินาใด ๆ ที่อยู่นอกเหนือพรมแดน
สิ่งพิมพ์สมัยใหม่โดยทั่วไปถือว่าอำนาจอธิปไตยของลิกเตนสไตน์มีผลต่อเหตุการณ์เหล่านี้ เจ้าชายมันหยุดที่จะเป็นหนี้ภาระผูกพันใด ๆแผ่นดิน ตั้งแต่วันที่ 25 กรกฎาคม 1806 เมื่อมีการก่อตั้งสมาพันธ์แห่งไรน์เจ้าชายแห่งลิกเตนสไตน์เป็นสมาชิกในความเป็นจริงข้าราชบริพารของประมุขผู้พิทักษ์สไตล์จักรพรรดินโปเลียนที่ 1 ของฝรั่งเศสจนกระทั่งการยุบสมาพันธ์ในวันที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2356.
หลังจากนั้นไม่นานลิกเตนสไตน์เข้าร่วมเยอรมันสมาพันธ์ (20 มิถุนายน 1815 - 24 สิงหาคม 1866) ซึ่งเป็นประธานในพิธีโดยจักรพรรดิแห่งออสเตรีย
ในปีพ. ศ. 2361 เจ้าชายโจฮันน์ที่ 1ได้อนุญาตให้มีรัฐธรรมนูญ จำกัด ในปีเดียวกันนั้นเจ้าชายอลอยส์ได้กลายเป็นสมาชิกคนแรกของสภาลิกเตนสไตน์ที่ก้าวเข้าสู่อาณาเขตที่มีชื่อของพวกเขา การเยี่ยมครั้งต่อไปจะไม่เกิดขึ้นจนถึงปีพ. ศ. 2385
การพัฒนาในช่วงศตวรรษที่ 19 ได้แก่ :
- พ.ศ. 2379: เปิดโรงงานแห่งแรกสำหรับการทำเซรามิกส์
- พ.ศ. 2404: ธนาคารออมสินก่อตั้งขึ้นพร้อมกับโรงทอฝ้ายแห่งแรก
- พ.ศ. 2409: สมาพันธ์เยอรมันถูกยุบ
- พ.ศ. 2411: กองทัพลิกเตนสไตน์ถูกยกเลิกด้วยเหตุผลทางการเงิน
- พ.ศ. 2415: เส้นทางรถไฟระหว่างสวิตเซอร์แลนด์และจักรวรรดิออสเตรีย - ฮังการีถูกสร้างขึ้นผ่านลิกเตนสไตน์
- พ.ศ. 2429: สร้างสะพานสองแห่งข้ามแม่น้ำไรน์ไปยังสวิตเซอร์แลนด์
ศตวรรษที่ 20
จนกว่าจะสิ้นสุดของสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง , นสไตน์ถูกผูกติดแรกที่ใกล้ชิดจักรวรรดิออสเตรียและต่อมาออสเตรียฮังการี ; เจ้าชายผู้ปกครองยังคงได้รับความมั่งคั่งมากมายจากที่ดินในดินแดนฮับส์บูร์กและใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่พระราชวังทั้งสองแห่งในเวียนนา โยฮันน์ครั้งที่สองได้รับการแต่งตั้งคาร์ลฟอนเดอร์ในมอร์ , ขุนนางออสเตรียเพื่อทำหน้าที่เป็นผู้ว่าการรัฐนสไตน์ หายนะทางเศรษฐกิจที่เกิดจากสงครามบังคับให้ประเทศที่จะสรุปศุลกากรและสหภาพการเงินกับเพื่อนบ้านอื่น ๆ ของวิตเซอร์แลนด์
ในปีพ. ศ. 2472 เจ้าชายฟรานซ์ที่ 1 พระชนมายุ 75 พรรษาได้ครองบัลลังก์ เขาเพิ่งแต่งงานกับอลิซาเบ ธ ฟอนกัทมันน์หญิงผู้ร่ำรวยจากเวียนนาซึ่งพ่อของเขาเป็นนักธุรกิจชาวยิวจากโมราเวีย แม้ว่าลิกเตนสไตน์จะไม่มีพรรคนาซีอย่างเป็นทางการ แต่การเคลื่อนไหวแสดงความเห็นอกเห็นใจของนาซีเกิดขึ้นภายในพรรคสหภาพแห่งชาติ นาซีลิกเตนสไตน์ในท้องถิ่นระบุว่าอลิซาเบ ธ เป็น "ปัญหา" ของชาวยิว
ในเดือนมีนาคมปี 1938 หลังการผนวกออสเตรียโดยนาซีเยอรมนีฟรานซ์ที่มีชื่อเป็นผู้สำเร็จราชการแผ่นดินของเขาหลานและทายาทโดยสันนิษฐาน 31 ปีเจ้าชายฟรานซ์โจเซฟ ฟรานซ์เสียชีวิตในเดือนกรกฎาคมปีนั้นและฟรานซ์โจเซฟขึ้นครองบัลลังก์ Franz Joseph II ย้ายไปลิกเตนสไตน์ครั้งแรกในปีพ. ศ. 2481 ไม่กี่วันหลังจากการผนวกออสเตรีย
ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง , ลิกเตนสไตน์ยังคงเป็นกลางอย่างเป็นทางการมองใกล้เคียงวิตเซอร์แลนด์เพื่อขอความช่วยเหลือและคำแนะนำในขณะที่สมบัติของครอบครัวจากดินแดนราชวงศ์และทรัพย์สินในโบฮีเมีย , โมราเวียและซิลีเซียถูกนำไปนสไตน์เพื่อความปลอดภัย ในช่วงใกล้ความขัดแย้งเชโกสโลวะเกียและโปแลนด์ทำหน้าที่ยึดสิ่งที่พวกเขาถือว่าเป็นสมบัติของเยอรมันได้เวนคืนสมบัติทั้งหมดของราชวงศ์ลิกเตนสไตน์ในสามภูมิภาคนั้น การเวนคืน (ภายใต้ข้อพิพาททางกฎหมายสมัยใหม่ที่ศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ ) รวมพื้นที่เกษตรกรรมและป่าไม้กว่า 1,600 กม. 2 (618 ตารางไมล์) (โดยเฉพาะอย่างยิ่งภูมิทัศน์วัฒนธรรมเลดนิซ - วัลติซที่ขึ้นทะเบียนโดย UNESCO ) และปราสาทและพระราชวังหลายครอบครัว
ในปี 2548 มีการเปิดเผยว่าคนงานชาวยิวจากค่ายกักกันStrasshof ซึ่งจัดทำโดยSSได้ทำงานในที่ดินในออสเตรียซึ่งเป็นของ Princely House ของลิกเตนสไตน์
พลเมืองของนสไตน์ได้รับอนุญาตให้ใส่สโลวาเกียในช่วงสงครามเย็น เมื่อเร็ว ๆ นี้ความขัดแย้งทางการทูตโคจรรอบขัดแย้งสงครามBenešกฤษฏีผลในนสไตน์ไม่ได้มีความสัมพันธ์ระหว่างประเทศกับสาธารณรัฐเช็กหรือสโลวาเกีย มีการสร้างความสัมพันธ์ทางการทูตระหว่างลิกเตนสไตน์และสาธารณรัฐเช็กเมื่อวันที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2552 และกับสโลวาเกียเมื่อวันที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2552
ศูนย์การเงิน
ลิกเตนสไตน์ตกอยู่ในความคับแค้นทางการเงินหลังจากการสิ้นสุดของสงครามในยุโรป ราชวงศ์ลิกเตนสไตน์มักใช้วิธีขายสมบัติทางศิลปะของครอบครัวรวมถึงภาพเหมือนGinevra de 'BenciโดยLeonardo da Vinciซึ่งซื้อโดยNational Gallery of Art of the United States ในปี 1967 ในราคา 5 ล้านเหรียญสหรัฐ (38 ล้านเหรียญสหรัฐในปี 2019 เหรียญ) จากนั้นเป็นราคาบันทึกสำหรับภาพวาด
ในช่วงปลายทศวรรษ 1970 ลิกเตนสไตน์ใช้อัตราภาษีนิติบุคคลที่ต่ำเพื่อดึงดูด บริษัท จำนวนมากและกลายเป็นหนึ่งในประเทศที่ร่ำรวยที่สุดในโลก
ณ เดือนกันยายน 2562เจ้าชายแห่งนสไตน์เป็นที่หกของโลกพระมหากษัตริย์ที่ร่ำรวยมีความมั่งคั่งประมาณUS $ 3.5 พัน ประชากรของประเทศที่มีความสุขหนึ่งในมาตรฐานสูงสุดของโลกของการใช้ชีวิต
รัฐบาล
ลิกเตนสไตน์มีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขและรัฐสภาที่มาจากการเลือกตั้งซึ่งออกกฎหมาย นอกจากนี้ยังเป็นประชาธิปไตยทางตรงที่ผู้มีสิทธิเลือกตั้งสามารถเสนอและออกกฎหมายแก้ไขรัฐธรรมนูญและออกกฎหมายโดยไม่ขึ้นกับฝ่ายนิติบัญญัติ รัฐธรรมนูญของนสไตน์ถูกนำมาใช้มีนาคม 2003แทนที่รัฐธรรมนูญ 1921 รัฐธรรมนูญฉบับปีพ. ศ. 2464 ได้กำหนดให้ลิกเตนสไตน์เป็นระบอบรัฐธรรมนูญโดยเจ้าชายผู้ครองราชย์แห่งราชวงศ์ลิกเตนสไตน์ มีการจัดตั้งระบบรัฐสภาแม้ว่าเจ้าชายผู้ครองราชย์จะยังคงมีอำนาจทางการเมืองอย่างมาก
เจ้าชายผู้ครองราชย์เป็นประมุขแห่งรัฐและเป็นตัวแทนของลิกเตนสไตน์ในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ (แม้ว่าสวิตเซอร์แลนด์จะรับผิดชอบต่อความสัมพันธ์ทางการทูตของลิกเตนสไตน์ส่วนใหญ่) เจ้าชายอาจยับยั้งกฎหมายที่รัฐสภานำมาใช้ เจ้าชายอาจเรียกประชามติเสนอกฎหมายใหม่และยุบสภาแม้ว่าการยุบสภาอาจต้องทำประชามติ
ผู้มีอำนาจบริหารตกเป็นของรัฐบาลระดับวิทยาลัยซึ่งประกอบด้วยหัวหน้ารัฐบาล (นายกรัฐมนตรี) และที่ปรึกษาของรัฐบาล 4 คน (รัฐมนตรี) หัวหน้ารัฐบาลและรัฐมนตรีคนอื่น ๆ ได้รับการแต่งตั้งจากเจ้าชายตามข้อเสนอของรัฐสภาและด้วยความเห็นพ้องต้องกันและสะท้อนถึงความสมดุลของฝ่ายต่างๆในรัฐสภา รัฐธรรมนูญกำหนดให้มีการเลือกสมาชิกของรัฐบาลอย่างน้อยสองคนจากแต่ละภูมิภาค สมาชิกของรัฐบาลมีความรับผิดชอบร่วมกันและเป็นรายบุคคลต่อรัฐสภา; รัฐสภาอาจขอให้เจ้าชายปลดรัฐมนตรีแต่ละคนหรือทั้งรัฐบาล
อำนาจนิติบัญญัติตกเป็นของLandtag หน่วยเดียวซึ่งประกอบด้วยสมาชิก 25 คนที่ได้รับเลือกสำหรับระยะเวลาสูงสุดสี่ปีตามสูตรการแสดงสัดส่วน สมาชิกสิบห้าคนได้รับเลือกจากOberland (ประเทศหรือภูมิภาคตอนบน) และสิบคนจากUnterland (ประเทศหรือภูมิภาคตอนล่าง) ภาคีต้องได้รับคะแนนเสียงระดับชาติอย่างน้อย 8% เพื่อให้ได้ที่นั่งในรัฐสภานั่นคือเพียงพอสำหรับ 2 ที่นั่งในสภานิติบัญญัติ 25 ที่นั่ง รัฐสภาเสนอและอนุมัติรัฐบาลซึ่งได้รับการแต่งตั้งอย่างเป็นทางการโดยเจ้าชาย รัฐสภาอาจลงมติไม่ไว้วางใจรัฐบาลทั้งหมดหรือสมาชิกแต่ละคน
รัฐสภาได้รับการเลือกตั้งจากบรรดาสมาชิกคือ "Landesausschuss" (คณะกรรมการแห่งชาติ) ซึ่งประกอบด้วยประธานรัฐสภาและสมาชิกเพิ่มเติมอีกสี่คน คณะกรรมการแห่งชาติมีหน้าที่ทำหน้าที่กำกับดูแลรัฐสภา รัฐสภาสามารถเรียกร้องให้มีการลงประชามติในการเสนอกฎหมาย รัฐสภาแบ่งปันอำนาจในการเสนอกฎหมายใหม่กับเจ้าชายและจำนวนพลเมืองที่จำเป็นสำหรับการเริ่มการลงประชามติ
อำนาจตุลาการตกเป็นของศาลในภูมิภาคที่วาดุซศาลอุทธรณ์สูงสุดของวาดุซศาลสูงสุดศาลปกครองและศาลของรัฐ ศาลของรัฐมีกฎเกณฑ์เกี่ยวกับความสอดคล้องของกฎหมายกับรัฐธรรมนูญและมีสมาชิกห้าคนที่ได้รับเลือกจากรัฐสภา
ในวันที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2527 ลิกเตนสไตน์กลายเป็นประเทศสุดท้ายในยุโรปที่ให้สิทธิสตรีในการลงคะแนนเสียง การลงประชามติเกี่ยวกับการออกเสียงของผู้หญิงซึ่งมีเพียงผู้ชายเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมผ่านด้วยคะแนน 51.3%
รัฐธรรมนูญฉบับใหม่
ในการลงประชามติระดับชาติในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2546 ผู้มีสิทธิเลือกตั้งเกือบสองในสามลงคะแนนเสียงสนับสนุนรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ที่เสนอของฮันส์ - อดัมที่ 2 รัฐธรรมนูญที่เสนอถูกวิพากษ์วิจารณ์จากหลายคนรวมถึงสภายุโรปในขณะที่ขยายอำนาจของสถาบันกษัตริย์ (อำนาจต่อไปในการยับยั้งกฎหมายใด ๆ และปล่อยให้เจ้าชายสามารถปลดรัฐบาลหรือรัฐมนตรีคนใดก็ได้) เจ้าชายทรงขู่ว่าหากรัฐธรรมนูญล้มเหลวพระองค์จะแปลงทรัพย์สินของราชวงศ์บางส่วนเพื่อใช้ในเชิงพาณิชย์และย้ายไปออสเตรีย ครอบครัวของเจ้าชายและเจ้าชายได้รับการสนับสนุนจากประชาชนอย่างมากภายในประเทศและมติดังกล่าวได้รับความเห็นชอบด้วยประมาณ 64% ข้อเสนอที่จะเพิกถอนของเจ้าชายอำนาจยับยั้งถูกปฏิเสธโดย 76% ของผู้มีสิทธิเลือกตั้งใน2012 ประชามติ
เทศบาลในลิกเตนสไตน์มีสิทธิแยกตัวออกจากสหภาพด้วยคะแนนเสียงข้างมาก
รางวัลระดับนานาชาติ
ในปี 2013 ลิกเตนสไตน์ได้รับรางวัล SolarSuperState Prize เป็นครั้งแรกในประเภท Solar โดยตระหนักถึงระดับการใช้งานเซลล์แสงอาทิตย์ต่อประชากรภายในอาณาเขตของรัฐ สมาคม SolarSuperState ได้ให้รางวัลนี้ด้วยกำลังไฟฟ้าโซลาร์เซลล์ที่ติดตั้งสะสมไว้ที่ 290 วัตต์ต่อหัวเมื่อปลายปี 2555 ซึ่งทำให้ลิกเตนสไตน์เป็นอันดับสองของโลกรองจากเยอรมนี นอกจากนี้ในปี 2014 สมาคม SolarSuperState ยังได้รับรางวัล SolarSuperState Prize อันดับสองในประเภท Solar to Liechtenstein ในปี 2015 และ 2016 ลิกเตนสไตน์ได้รับรางวัล SolarSuperState Prize เป็นที่แรกในประเภท Solar เนื่องจากมีการติดตั้งพลังงานไฟฟ้าโซลาร์เซลล์ต่อประชากรมากที่สุดในโลก
ภูมิศาสตร์
ลิกเตนสไตน์ตั้งอยู่ในหุบเขาแม่น้ำไรน์ตอนบนของเทือกเขาแอลป์ยุโรปและมีพรมแดนติดทางทิศตะวันออกของแคว้นโฟราร์ลแบร์กของออสเตรียและทางทิศใต้ติดกับมณฑลกริสันส์ (สวิตเซอร์แลนด์) และทางตะวันตกติดกับตำบลเซนต์กาลเลิน (สวิตเซอร์แลนด์) . พรมแดนด้านตะวันตกทั้งหมดของลิกเตนสไตน์เกิดจากแม่น้ำไรน์ วัดจากทางใต้ไปทางเหนือของประเทศมีความยาวประมาณ 24 กม. (15 ไมล์) จุดที่สูงที่สุดคือGrauspitzคือ 2,599 ม. (8,527 ฟุต) แม้จะตั้งอยู่บนเทือกเขาแอลป์ แต่ลมใต้ที่พัดผ่านทำให้สภาพอากาศค่อนข้างไม่รุนแรง ในฤดูหนาวเนินเขาเหมาะสำหรับกีฬาฤดูหนาว
การสำรวจใหม่โดยใช้การวัดพรมแดนของประเทศที่แม่นยำยิ่งขึ้นในปี 2549 ได้กำหนดพื้นที่ไว้ที่ 160 กม. 2 (62 ตารางไมล์) โดยมีพรมแดน 77.9 กม. (48.4 ไมล์) พรมแดนของลิกเตนสไตน์ยาวกว่าที่เคยคิดไว้ 1.9 กม. (1.2 ไมล์)
ลิกเตนสไตน์เป็นหนึ่งในสองประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลสองเท่าของโลก[42]ซึ่งเป็นประเทศที่ล้อมรอบด้วยประเทศอื่น ๆ ที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล (อีกประเทศคืออุซเบกิสถาน ) ลิกเตนสไตน์เป็นประเทศเอกราชที่เล็กที่สุดเป็นอันดับหกของโลกตามพื้นที่
อาณาเขตของลิกเตนสไตน์แบ่งออกเป็น 11 ชุมชนที่เรียกว่าGemeinden (เอกพจน์Gemeinde ) Gemeindenส่วนใหญ่ประกอบด้วยเพียงเมืองเดียวหรือหมู่บ้าน ห้าคน ( Eschen , Gamprin , Mauren , RuggellและSchellenberg ) ตกอยู่ในเขตการเลือกตั้งUnterland (เขตตอนล่าง) และส่วนที่เหลือ ( Balzers , Planken , Schaan , Triesen , TriesenbergและVaduz ) ภายในOberland (เขตตอนบน ).
เศรษฐกิจ
แม้จะมีทรัพยากรธรรมชาติที่ จำกัด แต่ลิกเตนสไตน์ก็เป็นหนึ่งในไม่กี่ประเทศในโลกที่มี บริษัท จดทะเบียนมากกว่าพลเมือง มันได้พัฒนาเศรษฐกิจแบบองค์กรอิสระที่เจริญรุ่งเรืองและมีอุตสาหกรรมสูงและมีภาคบริการทางการเงินตลอดจนมาตรฐานการครองชีพที่เปรียบเทียบได้ในทางที่ดีกับพื้นที่ในเมืองของเพื่อนบ้านในยุโรปที่ใหญ่กว่าของลิกเตนสไตน์
ลิกเตนสไตน์เข้าร่วมในสหภาพศุลกากรกับสวิตเซอร์แลนด์และใช้เงินฟรังก์สวิสเป็นสกุลเงินของประเทศ ประเทศนำเข้าพลังงานประมาณ 85% ลิกเตนสไตน์เป็นสมาชิกของเขตเศรษฐกิจยุโรป (องค์กรที่ทำหน้าที่เป็นสะพานเชื่อมระหว่างEuropean Free Trade Association (EFTA) และสหภาพยุโรป ) ตั้งแต่เดือนพฤษภาคม 1995
รัฐบาลกำลังดำเนินการเพื่อประสานนโยบายเศรษฐกิจกับยุโรปแบบบูรณาการ ในปี 2551 อัตราการว่างงานอยู่ที่ 1.5% ลิกเตนสไตน์มีโรงพยาบาลเพียงแห่งเดียวคือ Liechtensteinisches Landesspital ในวาดุซ ในปี 2014 CIA World Factbook ได้ประเมินผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (GDP) ตามเกณฑ์ความเท่าเทียมกันของอำนาจการซื้อไว้ที่ 4.978 พันล้านดอลลาร์ ในปี 2552 ค่าประมาณต่อหัวอยู่ที่ 139,100 ดอลลาร์ซึ่งสูงที่สุดในโลก
อุตสาหกรรมต่างๆ ได้แก่ อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์สิ่งทอเครื่องมือที่มีความแม่นยำการผลิตโลหะเครื่องมือไฟฟ้าสลักเกลียวเครื่องคิดเลขยาและผลิตภัณฑ์อาหาร บริษัท ระหว่างประเทศที่เป็นที่รู้จักมากที่สุดและนายจ้างรายใหญ่ที่สุดคือฮิลติผู้ผลิตระบบยึดตรงและเครื่องมือไฟฟ้าระดับไฮเอนด์อื่น ๆ มีพื้นที่เพาะปลูกและฟาร์มขนาดเล็กจำนวนมากทั้งใน Oberland และ Unterland นสไตน์ผลิตข้าวสาลีข้าวบาร์เลย์ข้าวโพด, มันฝรั่ง, ผลิตภัณฑ์นม, ปศุสัตว์และไวน์
ภาษีอากร
รัฐบาลลิกเตนสไตน์เก็บภาษีรายได้ส่วนบุคคลรายได้จากธุรกิจและเงินต้น (ความมั่งคั่ง) อัตราภาษีเงินได้บุคคลธรรมดาคือ 1.2% เมื่อรวมกับภาษีเงินได้เพิ่มเติมที่กำหนดโดยชุมชนแล้วอัตราภาษีเงินได้รวมคือ 17.82% ภาษีรายได้เพิ่มขึ้น 4.3% จะเรียกเก็บจากพนักงานทุกคนอยู่ภายใต้ของประเทศการรักษาความปลอดภัยทางสังคมโปรแกรม อัตรานี้สูงกว่าสำหรับผู้ประกอบอาชีพอิสระสูงสุด 11% ทำให้อัตราภาษีเงินได้สูงสุดประมาณ 29% โดยรวม อัตราภาษีพื้นฐานสำหรับความมั่งคั่งคือ 0.06% ต่อปีและอัตรารวมทั้งหมดคือ 0.89% อัตราภาษีจากผลกำไรของ บริษัท คือ 12.5%
ภาษีของขวัญและอสังหาริมทรัพย์ของลิกเตนสไตน์แตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ที่ผู้รับมีต่อผู้ให้และจำนวนมรดก ภาษีอยู่ระหว่าง 0.5% ถึง 0.75% สำหรับคู่สมรสและบุตรและ 18% ถึง 27% สำหรับผู้รับที่ไม่เกี่ยวข้อง ภาษีกองมรดกมีอัตราก้าวหน้า
ก่อนหน้านี้ลิกเตนสไตน์ได้รับรายได้จำนวนมากจากStiftungen ("ฐานราก") ซึ่งเป็นหน่วยงานทางการเงินที่สร้างขึ้นเพื่อปกปิดเจ้าของที่แท้จริงของการถือครองทางการเงินของชาวต่างชาติที่ไม่ได้มีถิ่นที่อยู่ มูลนิธิได้รับการจดทะเบียนในนามของชาวลิกเตนสไตเนอร์ซึ่งมักเป็นทนายความ กฎหมายชุดนี้เคยทำให้ลิกเตนสไตน์เป็นแหล่งเก็บภาษียอดนิยมสำหรับบุคคลและธุรกิจที่ร่ำรวยมหาศาลที่พยายามหลีกเลี่ยงหรือหลบเลี่ยงภาษีในประเทศบ้านเกิดของตน ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาลิกเตนสไตน์ได้แสดงความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้าที่จะดำเนินคดีกับผู้ฟอกเงินระหว่างประเทศและทำงานเพื่อส่งเสริมภาพลักษณ์ในฐานะศูนย์การเงินที่ถูกต้องตามกฎหมาย ในเดือนกุมภาพันธ์ 2551 ธนาคาร LGTของประเทศมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องอื้อฉาวเรื่องการฉ้อโกงภาษีในเยอรมนีซึ่งทำให้ความสัมพันธ์ของครอบครัวผู้ปกครองกับรัฐบาลเยอรมนีตึงเครียด มกุฎราชกุมาร Alois ได้กล่าวหารัฐบาลเยอรมันว่าค้าสินค้าที่ถูกขโมยโดยอ้างถึงการซื้อข้อมูลธนาคารส่วนตัวมูลค่า 7.3 ล้านดอลลาร์ที่เสนอโดยอดีตพนักงานของ LGT Group วุฒิสภาสหรัฐอเมริกาของคณะอนุกรรมการสวรรค์ธนาคารภาษีกล่าวว่าธนาคาร LGT เป็นเจ้าของโดยเจ้าครอบครัวและมีคณะกรรมการที่พวกเขาทำหน้าที่ "เป็นพันธมิตรที่เต็มใจและสงเคราะห์และผู้ยุยงให้กับลูกค้าพยายาม หลบเลี่ยงภาษีหลบเจ้าหนี้หรือฝ่าฝืนคำสั่งศาล ".
เรื่องภาษีนสไตน์ 2008เป็นชุดของการตรวจสอบภาษีในหลายประเทศที่มีรัฐบาลสงสัยว่าบางส่วนของพลเมืองของตนได้หลบภาระภาษีโดยใช้ธนาคารและการลงทุนในนสไตน์นั้น ความสัมพันธ์ดังกล่าวเปิดกว้างด้วยการสืบสวนที่ซับซ้อนที่สุดเท่าที่เคยมีมาเพื่อหลีกเลี่ยงภาษีในเยอรมนี นอกจากนี้ยังถูกมองว่าเป็นความพยายามที่จะสร้างแรงกดดันต่อลิกเตนสไตน์จากนั้นก็เป็นหนึ่งในสวรรค์ภาษีที่ยังไม่ให้ความร่วมมือซึ่งอยู่ร่วมกับอันดอร์ราและโมนาโกซึ่งระบุโดยองค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนาในปารีสในปี 2550 เมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2552 OECD ได้ปลดลิกเตนสไตน์ออกจากบัญชีดำของประเทศที่ไม่ให้ความร่วมมือ
ในเดือนสิงหาคม 2552 กรมสรรพากรและศุลกากร HMของรัฐบาลอังกฤษได้ตกลงกับลิกเตนสไตน์เพื่อเริ่มแลกเปลี่ยนข้อมูล เชื่อกันว่านักลงทุนชาวอังกฤษมากถึง 5,000 คนมีเงินฝากในบัญชีและทรัสต์ในประเทศประมาณ 3 พันล้านปอนด์
ในเดือนตุลาคม 2558 สหภาพยุโรปและลิกเตนสไตน์ได้ลงนามในข้อตกลงด้านภาษีเพื่อให้แน่ใจว่ามีการแลกเปลี่ยนข้อมูลทางการเงินโดยอัตโนมัติในกรณีที่มีข้อพิพาทด้านภาษี การรวบรวมข้อมูลเริ่มต้นในปี 2559 และเป็นอีกก้าวหนึ่งที่จะทำให้อาณาเขตสอดคล้องกับประเทศอื่น ๆ ในยุโรปในเรื่องการจัดเก็บภาษีบุคคลและทรัพย์สินของ บริษัท
การท่องเที่ยว
การท่องเที่ยวเป็นส่วนสำคัญของเศรษฐกิจของลิกเตนสไตน์ อันที่จริงAirbnbเคยเสนอให้สามารถเช่าพื้นที่สำหรับแขก 450-900 คนในลิกเตนสไตน์ได้ประมาณ 70,000 เหรียญสหรัฐต่อคืน
ข้อมูลประชากร
สำหรับประชากรลิกเตนสไตน์เป็นประเทศที่เล็กที่สุดเป็นอันดับสี่ของยุโรป นครวาติกัน , ซานมารีโนและโมนาโกมีผู้อยู่อาศัยน้อย ประชากรของประเทศเป็นหลักAlemannicที่พูดถึงแม้คนหนึ่งที่สามคือเกิดในต่างประเทศภาษาเยอรมันส่วนใหญ่มาจากประเทศเยอรมนีออสเตรียและสวิตเซอร์พร้อมกับคนอื่น ๆ สวิสอิตาลีและเติร์ก คนที่เกิดในต่างประเทศคิดเป็นสองในสามของแรงงานทั้งประเทศ
ชาวลิกเตนสไตน์มีอายุขัยเฉลี่ยเมื่อแรกเกิด 82.0 ปีแบ่งเป็นเพศชาย 79.8 ปีหญิง 84.8 ปี (ประมาณปี 2018) อัตราการตายของทารกอยู่ที่ 4.2 เสียชีวิตต่อการเกิดมีชีวิต 1,000 คนตามการประมาณการในปี 2018
ภาษา
ภาษาราชการคือภาษาเยอรมัน ส่วนใหญ่พูดภาษาเยอรมันแบบAlemannic ซึ่งแตกต่างจากภาษาเยอรมันมาตรฐานแต่มีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับภาษาถิ่นที่พูดในภูมิภาคใกล้เคียงเช่นสวิตเซอร์แลนด์และโฟราร์ลแบร์กออสเตรีย ในTriesenbergมีการพูดภาษาเยอรมัน Walser ที่ได้รับการสนับสนุนจากเทศบาล Swiss Standard German เป็นที่เข้าใจและพูดโดยชาวลิกเตนสไตน์ส่วนใหญ่
ศาสนา
ตามที่รัฐธรรมนูญของนสไตน์ , ศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิกเป็นทางการรัฐศาสนา :
ลิกเตนสไตน์ให้ความคุ้มครองต่อผู้ที่นับถือศาสนาทุกศาสนาและถือว่า "ผลประโยชน์ทางศาสนาของประชาชน" เป็นสิ่งสำคัญอันดับแรกของรัฐบาล ในโรงเรียนลิกเตนสไตน์แม้ว่าจะมีข้อยกเว้น แต่การศึกษาศาสนาในนิกายโรมันคาทอลิกหรือนิกายโปรเตสแตนต์ ( ปฏิรูปหรือนิกายลูเธอรันหรือทั้งสองอย่าง) เป็นสิ่งจำเป็นตามกฎหมาย รัฐบาลได้รับการยกเว้นภาษีให้กับองค์กรทางศาสนา จากข้อมูลของPew Research Centerความขัดแย้งทางสังคมที่เกิดจากการต่อสู้ทางศาสนาอยู่ในระดับต่ำในลิกเตนสไตน์และรัฐบาลก็มีข้อ จำกัด ในการปฏิบัติศาสนาเช่นกัน
จากการสำรวจสำมะโนประชากรปี 2010 85.8% ของประชากรทั้งหมดนับถือศาสนาคริสต์โดย 75.9% ยึดมั่นในความเชื่อคาทอลิกซึ่งประกอบขึ้นในอัครสังฆมณฑลคาทอลิกแห่งวาดุซในขณะที่ 9.6% เป็นโปรเตสแตนต์ซึ่งส่วนใหญ่จัดในคริสตจักรอีแวนเจลิคในลิกเตนสไตน์ ( กUnited church , Lutheran & Reformed) และคริสตจักรนิกายลูเธอรันอีแวนเจลิคในลิกเตนสไตน์หรือออร์โธดอกซ์ส่วนใหญ่จัดในคริสตจักรคริสเตียน - ออร์โธดอกซ์ ศาสนาของชนกลุ่มน้อยที่ใหญ่ที่สุดคืออิสลาม (5.4% ของประชากรทั้งหมด)
การศึกษา
อัตราการรู้หนังสือของลิกเตนสไตน์คือ 100% ในปี 2549 โครงการรายงานการประเมินนักเรียนนานาชาติซึ่งประสานงานโดยองค์การเพื่อความร่วมมือทางเศรษฐกิจและการพัฒนาจัดอันดับการศึกษาของลิกเตนสไตน์เป็นอันดับที่ 10 ของโลก ในปี 2555 ลิกเตนสไตน์มีคะแนน PISA สูงสุดในบรรดาประเทศในยุโรป
ภายในลิกเตนสไตน์มีศูนย์การศึกษาระดับอุดมศึกษาหลักสี่แห่ง:
- มหาวิทยาลัยลิกเตนสไตน์
- มหาวิทยาลัยเอกชนในราชรัฐลิกเตนสไตน์
- สถาบันลิกเตนสไตน์
- International Academy of Philosophy, ลิกเตนสไตน์
มีโรงเรียนมัธยมของรัฐเก้าแห่งในประเทศ ซึ่งรวมถึง:
- Liechtensteinisches Gymnasiumในวาดุซ
- Realschule Vaduz และOberschule Vaduz ในSchulzentrum Mühleholz IIในวาดุซ
- Realschule Schaan และ Sportschule Liechtenstein ในSchaan
ขนส่ง
มีถนนลาดยางประมาณ 250 กม. (155 ไมล์) ภายในลิกเตนสไตน์โดยมีเส้นทางจักรยานที่ทำเครื่องหมายไว้ 90 กม. (56 ไมล์)
ทางรถไฟ 9.5 กม. (5.9 ไมล์) เชื่อมต่อออสเตรียและสวิตเซอร์แลนด์ผ่านลิกเตนสไตน์ รถไฟของประเทศมีการบริหารงานโดยออสเตรียสหภาพรถไฟเป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางระหว่างFeldkirch , ออสเตรียและBuchsวิตเซอร์แลนด์ ลิกเตนสไตน์มีชื่ออยู่ในเขตภาษีของออสเตรีย Verkehrsverbund Vorarlberg [64]
มีสี่สถานีรถไฟในนสไตน์คือมีSchaan-วาดุซ , Forst Hilti , NendelnและSchaanwaldทำหน้าที่โดยไม่สม่ำเสมอการหยุดให้บริการรถไฟระหว่าง Feldkirch และ Buchs ให้โดยออสเตรียสหภาพรถไฟ ในขณะที่EuroCityและรถไฟทางไกลระหว่างประเทศอื่น ๆ ก็เดินทางตามเส้นทางนี้เช่นกันโดยปกติแล้วพวกเขาจะไม่เรียกที่สถานีภายในพรมแดนของลิกเตนสไตน์
นสไตน์บัสเป็น บริษัท ในเครือของระบบสวิส Postbusแต่ทำงานแยกกันและเชื่อมต่อไปยังเครือข่ายรถบัสสวิสที่BuchsและSargans รถประจำทางยังวิ่งไปยังเมือง Feldkirch ของออสเตรีย
ลิกเตนสไตน์ไม่มีสนามบิน สนามบินที่มีขนาดใหญ่ที่ใกล้ที่สุดคือสนามบินซูริอยู่ใกล้กับซูริค , สวิตเซอร์ (130 กิโลเมตรหรือ 80 ไมล์ตามถนน) สนามบินขนาดเล็กที่ใกล้ที่สุดคือสนามบินเซนต์กาลเลิน (50 กม. หรือ 30 ไมล์) สนามบิน Friedrichshafenยังมีเส้นทางไปยังลิกเตนสไตน์ซึ่งอยู่ห่างออกไป 85 กม. (53 ไมล์) Balzers Heliport เป็น สำหรับเที่ยวบินเฮลิคอปเตอร์เช่าเหมาลำ
วัฒนธรรม
เนื่องจากมีขนาดเล็กลิกเตนสไตน์จึงได้รับผลกระทบอย่างมากจากอิทธิพลทางวัฒนธรรมภายนอกโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีถิ่นกำเนิดในพื้นที่ทางตอนใต้ของยุโรปที่ใช้ภาษาเยอรมัน ได้แก่ ออสเตรียบาเดน - เวิร์ทเทมเบิร์กบาวาเรียสวิตเซอร์แลนด์และโดยเฉพาะTirolและ Vorarlberg “ สมาคมประวัติศาสตร์แห่งราชรัฐลิกเตนสไตน์” มีบทบาทในการอนุรักษ์วัฒนธรรมและประวัติศาสตร์ของประเทศ
พิพิธภัณฑ์ที่ใหญ่ที่สุดคือKunstmuseum Liechtensteinซึ่งเป็นพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่และศิลปะร่วมสมัยนานาชาติที่มีคอลเล็กชันงานศิลปะระดับนานาชาติที่สำคัญ อาคารโดยสถาปนิกชาวสวิส Morger, Degelo และ Kerez เป็นสถานที่สำคัญในวาดุซ สร้างเสร็จในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2543 และสร้าง "กล่องดำ" ของคอนกรีตย้อมสีและหินบะซอลต์สีดำ คอลเลกชันพิพิธภัณฑ์ยังเป็นผลงานศิลปะประจำชาติของลิกเตนสไตน์
พิพิธภัณฑ์ที่สำคัญอีกแห่งคือพิพิธภัณฑ์แห่งชาติลิกเตนสไตน์ ( Liechtensteinisches Landesmuseum ) จัดแสดงนิทรรศการถาวรเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ทางวัฒนธรรมและธรรมชาติของลิกเตนสไตน์รวมถึงนิทรรศการพิเศษ นอกจากนี้ยังมีพิพิธภัณฑ์แสตมป์พิพิธภัณฑ์สกีและพิพิธภัณฑ์วิถีชีวิตชนบทอายุ 500 ปี
หอสมุดรัฐนสไตน์เป็นห้องสมุดที่มีเงินฝากตามกฎหมายสำหรับหนังสือทุกเล่มที่ตีพิมพ์ในประเทศ
ส่วนใหญ่สถานที่ทางประวัติศาสตร์ที่มีชื่อเสียงเป็นวาดุซปราสาท , ปราสาท Gutenbergบ้านสีแดงและซากปรักหักพังของ Schellenberg
คอลเลกชันศิลปะส่วนตัวของเจ้าชายแห่งลิกเตนสไตน์ซึ่งเป็นหนึ่งในคอลเลกชันงานศิลปะส่วนตัวชั้นนำของโลกจัดแสดงที่พิพิธภัณฑ์ลิกเตนสไตน์ในเวียนนา
ในวันหยุดประจำชาติของประเทศผู้เข้าร่วมทุกคนจะได้รับเชิญให้ไปที่ปราสาทประมุขแห่งรัฐ ประชากรส่วนใหญ่เข้าร่วมการเฉลิมฉลองระดับชาติที่ปราสาทซึ่งมีการกล่าวสุนทรพจน์และมีเบียร์ให้บริการฟรี
ดนตรีและการละครเป็นส่วนสำคัญของวัฒนธรรม มีองค์กรดนตรีมากมายเช่น บริษัท ดนตรีลิกเตนสไตน์วันกีต้าร์ประจำปีและ International Josef Gabriel Rheinberger Society ซึ่งเล่นในโรงละครหลักสองแห่ง
สื่อ
ผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตหลักและผู้ให้บริการเครือข่ายมือถือของลิกเตนสไตน์คือ Telecom Liechtenstein ซึ่งตั้งอยู่ใน Schaan
มีโทรทัศน์สองช่องในประเทศ ช่องส่วนตัว1FLTVถูกสร้างขึ้นในปี 2551 โดยมีเป้าหมายในการเข้าร่วมสหภาพการกระจายเสียงแห่งยุโรปซึ่งยังไม่ประสบความสำเร็จ Landeskanal ( เดอ ) เป็นผู้ดำเนินการโดยรัฐบาลของหน่วยสารสนเทศและการสื่อสารและดำเนินการการดำเนินการของรัฐบาลกิจการสาธารณะการเขียนโปรแกรมและกิจกรรมทางวัฒนธรรม ทั้งสองรายการมีให้เห็นในผู้ให้บริการเคเบิลท้องถิ่นรวมถึงช่องจากประเทศอื่น ๆ ที่ใช้ภาษาเยอรมัน เพียงโทรทัศน์ฟรีORFจากออสเตรียสามารถใช้ได้ผ่านทางกระเด็นบกของสัญญาณจากออสเตรีย
Radio Liechtenstein ( de ) ซึ่งก่อตั้งขึ้นในปี 2547 พร้อมกับผู้ประกาศข่าวบริการสาธารณะLiechtensteinischer Rundfunk (LRF) ที่ดำเนินการเป็นสถานีวิทยุในประเทศแห่งเดียวของประเทศที่ตั้งอยู่ใน Triesen วิทยุลิกเตนสไตน์และรายการต่างๆของSRFสวิสออกอากาศจากผู้ส่ง Erbi ( de ) ที่มองเห็นวาดุซ ลิกเตนสไตน์ยังมีอีกสองหนังสือพิมพ์รายใหญ่: Liechtensteiner VolksblattและLiechtensteiner บ้านเกิดเมืองนอน
วิทยุสมัครเล่นเป็นงานอดิเรกของคนในชาติและนักท่องเที่ยวบางคน แต่แตกต่างจากแทบทุกประเทศอธิปไตยอื่น ๆ ลิกเตนสไตน์ไม่ได้มีของตัวเองคำนำหน้า ITU ตามปกติแล้วมือสมัครเล่นจะได้รับสัญญาณเรียกขานที่มีคำนำหน้าภาษาสวิส "HB" ตามด้วย "0" หรือ "L"
กีฬา
ทีมฟุตบอลลิกเตนสไตน์เล่นในลีกฟุตบอลของสวิส นสไตน์ฟุตบอลถ้วยช่วยให้การเข้าถึงสำหรับทีมงานของลิกเตนสไตน์หนึ่งในแต่ละปีไปยังยูฟ่ายูโรป้าลีก ; FC Vaduzซึ่งเป็นทีมที่เล่นในSwiss Super Leagueซึ่งเป็นทีมแรกในฟุตบอลสวิสเป็นทีมที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในถ้วยและทำประตูได้สำเร็จมากที่สุดในEuropean Cup Winners 'Cup ในปี 1996เมื่อพวกเขาแพ้และเอาชนะลัตเวีย ทีมFC Universitate Rigaโดย 1–1 และ 4–2 เพื่อไปแข่งกับParis Saint-Germain FCซึ่งพวกเขาแพ้ 0–3 และ 0–4
ฟุตบอลทีมชาตินสไตน์ได้รับการยกย่องในฐานะที่เป็นเป้าหมายที่ง่ายสำหรับทีมใด ๆ วาดกับพวกเขา; นี้เป็นพื้นฐานสำหรับหนังสือเกี่ยวกับการประสบความสำเร็จในแคมเปญที่มีสิทธิ์นสไตน์สำหรับการแข่งขันฟุตบอลโลก 2002โดยนักเขียนชาวอังกฤษชาร์ลีคอนเนลลี ในสัปดาห์ที่น่าแปลกใจอย่างใดอย่างหนึ่งในช่วงฤดูใบไม้ร่วงปี 2004 แต่ทีมที่มีการจัดการ 2-2 กับโปรตุเกสที่มีเพียงไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้ได้รับการสูญเสียผู้ผ่านเข้ารอบสุดท้ายในการชิงแชมป์ยุโรป สี่วันต่อมาทีมลิกเตนสไตน์เดินทางไปลักเซมเบิร์กซึ่งพวกเขาเอาชนะทีมเจ้าบ้าน 4-0 ในการแข่งขันฟุตบอลโลก 2006 รอบคัดเลือก ในรอบคัดเลือกของการแข่งขันชิงแชมป์ยุโรป 2008 ลิกเตนสไตน์เอาชนะลัตเวีย 1–0 ซึ่งเป็นผลให้ต้องลาออกจากตำแหน่งโค้ชชาวลัตเวีย พวกเขาบุกไปเอาชนะไอซ์แลนด์ 3–0 เมื่อวันที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2550 ซึ่งถือเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่ที่สุดครั้งหนึ่งของฟุตบอลทีมชาติไอซ์แลนด์ ในวันที่ 7 กันยายน 2010 พวกเขามาได้ภายในไม่กี่วินาทีหลังจากเสมอกับสกอตแลนด์ 1–1 ในกลาสโกว์โดยนำไปก่อน 1–0 ในครึ่งหลัง แต่ลิกเตนสไตน์แพ้ 2–1 ด้วยการทำประตูโดยStephen McManusในนาทีที่ 97 เมื่อวันที่ 3 มิถุนายน 2554 ลิกเตนสไตน์เอาชนะลิทัวเนีย 2–0 15 พฤศจิกายน 2014 ลิกเตนสไตน์แพ้มอลโดวา 0-1 กับFranz Burgmeierปลายเตะเป้าหมายฟรี 'ในคีชีเนา
ในฐานะที่เป็นเทือกเขาแอลป์ประเทศโอกาสกีฬาหลักสำหรับ Liechtensteiners เพื่อ Excel เป็นในการเล่นกีฬาฤดูหนาวเช่นสกี Downhill : พื้นที่เล่นสกีของประเทศเดียวMalbun Hanni Wenzelได้รับสองเหรียญทองและหนึ่งเหรียญเงินในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูหนาวปี 1980 (เธอได้รับรางวัลเหรียญทองแดงในปี 1976) Andreasพี่ชายของเธอได้รับหนึ่งเหรียญเงินในปี 1980 และหนึ่งเหรียญทองแดงในปี 1984 ในการแข่งขันสลาลอมยักษ์และTina Weiratherลูกสาวของเธอได้รับรางวัล เหรียญทองแดงในปี 2018 ในSuper-G ด้วยเหรียญสิบเหรียญโดยรวม (ทั้งหมดเป็นสกีอัลไพน์) ลิกเตนสไตน์ได้รับเหรียญโอลิมปิกต่อหัวมากกว่าชาติอื่น ๆ เป็นประเทศที่เล็กที่สุดที่ได้รับเหรียญรางวัลในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูหนาวหรือฤดูร้อนและปัจจุบันเป็นประเทศเดียวที่ได้เหรียญในการแข่งขันกีฬาฤดูหนาว แต่ไม่ได้อยู่ในการแข่งขันกีฬาฤดูร้อน นักสกีเด่นอื่น ๆ จากนสไตน์มีมาร์โกบุเชล , วิลลิฟรอมเมลต์ , พอลฟรอมเมลต์และเออร์ซูล่าคอนเซ็ตต์
อีกหนึ่งระเบียบวินัยที่ได้รับความนิยมอย่างผิดปกติในลิกเตนสไตน์เนอร์คือมอเตอร์สปอร์ต - Rikky von Opelชาวเยอรมัน - โคลอมเบียชาวอเมริกัน - โคลอมเบียวิ่งภายใต้ธงลิกเตนสไตน์ในFormula Oneในปี 1973และ1974และManfred Schurtiเข้าแข่งขันในรุ่น24 Hours of Le Mans 9 รุ่นในฐานะโรงงานของปอร์เช่คนขับรถที่มีผิวที่ดีที่สุดของ 4 ทันทีใน1976 ประเทศในปัจจุบันคือการเป็นตัวแทนในระดับสากลโดยFabienne Wohlwendในท้าทายเฟอร์รารีและสูตร 3 เช่นเดียวกับแมทเธียไกเซอร์ที่เข้าแข่งขันในต้นแบบความอดทนแข่ง
กีฬาอื่น ๆ นักกีฬาลิกเตนสไตน์ประสบความสำเร็จในการแข่งขันเทนนิสโดยStephanie VogtและKathinka von Deichmannต่างก็ประสบความสำเร็จในระดับที่แตกต่างกันในทัวร์หญิงเช่นเดียวกับการว่ายน้ำทั้งJulia HasslerและChristoph Meierเป็นตัวแทนของประเทศในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูร้อน 2016พร้อมกับ อดีตผู้ถือธงของประชาชาติ
เยาวชน
ลิกเตนสไตน์แข่งขันในสวิตเซอร์แลนด์ U16 Cup Tournament ซึ่งเปิดโอกาสให้ผู้เล่นเยาวชนได้เล่นกับสโมสรฟุตบอลชั้นนำ
การรักษาความปลอดภัยและการป้องกัน
ลิกเตนสไตน์ตำรวจแห่งชาติเป็นผู้รับผิดชอบในการรักษาเพื่อภายในประเทศ ประกอบด้วยเจ้าหน้าที่สนาม 87 คนและเจ้าหน้าที่พลเรือน 38 คนรวม 125 คน เจ้าหน้าที่ทุกห้องมีอาวุธปืนขนาดเล็ก ประเทศที่มีหนึ่งของโลกต่ำสุดที่อัตราการเกิดอาชญากรรม คุกนสไตน์ถือไม่กี่ถ้ามีผู้ต้องขังและผู้ที่มีประโยคกว่าสองปีจะถูกโอนไปอยู่ภายใต้อำนาจของออสเตรีย สำนักงานตำรวจแห่งชาติลิกเตนสไตน์รักษาสนธิสัญญาสามฝ่ายกับออสเตรียและสวิตเซอร์แลนด์ซึ่งจะช่วยให้เกิดความร่วมมือข้ามพรมแดนอย่างใกล้ชิดระหว่างกองกำลังตำรวจของทั้งสามประเทศ
ลิกเตนสไตน์เป็นไปตามนโยบายของความเป็นกลางและเป็นหนึ่งในไม่กี่ประเทศในโลกที่รักษาไม่มีทหาร กองทัพถูกยกเลิกในไม่ช้าหลังจากสงครามออสเตรีย - ปรัสเซียในปี พ.ศ. 2409 ซึ่งลิกเตนสไตน์มีกองทัพ 80 นายแม้ว่าพวกเขาจะไม่เกี่ยวข้องกับการต่อสู้ใด ๆ ไม่มีผู้เสียชีวิตเกิดขึ้นในความเป็นจริงหน่วยหมายเลข 81 เมื่อกลับมาเนื่องจากอิตาลีเข้าร่วมกับหน่วยเพื่อหลบหนีจากเขตสงคราม การตายของสมาพันธ์เยอรมันในสงครามครั้งนั้นได้ปลดปล่อยลิกเตนสไตน์จากภาระหน้าที่ระหว่างประเทศในการรักษากองทัพและรัฐสภาได้ฉวยโอกาสนี้และปฏิเสธที่จะจัดหาเงินทุนให้ เจ้าชายคัดค้านเนื่องจากการเคลื่อนไหวดังกล่าวจะทำให้ประเทศไม่มีที่พึ่ง แต่ยอมจำนนในวันที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2411 และยกเลิกกองกำลัง ทหารคนสุดท้ายที่รับใช้ภายใต้สีของลิกเตนสไตน์เสียชีวิตในปี พ.ศ. 2482 เมื่ออายุ 95 ปี
ในช่วงทศวรรษที่ 1980 กองทัพสวิสได้ยิงกระสุนระหว่างการฝึกซ้อมและเผาป่าในลิกเตนสไตน์โดยไม่ได้ตั้งใจ เหตุการณ์ดังกล่าวได้รับการแก้ไขแล้ว "ในกรณีของไวน์ขาว"
ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2550 หน่วยทหารราบชาวสวิสจำนวน 170 นายได้สูญหายไประหว่างการฝึกซ้อมและข้ามไปยังลิกเตนสไตน์โดยไม่ได้ตั้งใจ 1.5 กม. (0.9 ไมล์) การบุกรุกโดยบังเอิญสิ้นสุดลงเมื่อหน่วยตระหนักถึงความผิดพลาดและหันหลังกลับ ต่อมากองทัพสวิสได้แจ้งให้ลิกเตนสไตน์ทราบถึงการรุกรานและเสนอคำขอโทษอย่างเป็นทางการซึ่งโฆษกของกระทรวงภายในตอบว่า "ไม่มีปัญหาสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้น"
วันที่ 7 เมษายน 2014 มีรายงานว่าหัวหน้าธนาคารJürgen Frick ของธนาคาร Frick & Co. อยู่ใน Balzers ถูกยิงเสียชีวิตในที่จอดรถในBalzers เจอร์เก้นเฮอร์มันน์ผู้ต้องสงสัยถูกพบว่าฆ่าตัวตายหลังจากการยิงหัวหน้าธนาคาร กล่าวกันว่าเฮอร์มันน์มีความบาดหมางกับธนาคารเป็นเวลาหลายปีก่อนที่จะมีการยิงกัน เฮอร์มันน์ยังเรียกตัวเองว่า "โรบินฮูดแห่งลิกเตนสไตน์" บนเว็บไซต์ที่เขาอยู่ เฮอร์มันน์ก็เคยเป็นผู้จัดการกองทุนเช่นกัน
ในปี 2017, ลิกเตนสไตน์ลงนามสหประชาชาติสนธิสัญญาห้ามอาวุธนิวเคลียร์
ดูสิ่งนี้ด้วย
financial centre Liechtenstein
Liechtenstein aus der Vogelperspektive
Working Hub Liechtenstein
100 Jahre liechtensteinische Verfassung
Liechtenstein at a glance
Ferienparadies im Fürstentum Liechtenstein
Skifahren in Malbun
Tina Weirather on the Liechtenstein Trail
A secret Liechtenstein tip from Tina Weirather
YouTube Video
Starting a business in Liechtenstein made easy
7 facts about Liechtenstein
Kunst und Kultur in Liechtenstein
Starke Liechtenstein Botschafter:innen
อ้างอิง
- ^ "สำนักข่าวกรองกลาง" The World Factbook สำนักข่าวกรองกลาง. 7 กุมภาพันธ์ 2020 สืบค้นเมื่อ24 กุมภาพันธ์ 2563 .
- ^ Raum, Umwelt und Energie เก็บถาวรเมื่อวันที่ 12 ตุลาคม 2011 ที่ Wayback Machine Landesverwaltung Liechtenstein สืบค้นเมื่อ 2 ตุลาคม 2554.
- ^ ก ข ค "Amt für Statistik, Landesverwaltung Liechtenstein" . Llv.li สืบค้นเมื่อ30 มิถุนายน 2563 .
- ^ "นสไตน์ในรูป: 2016" (PDF) Llv.li สืบค้นเมื่อ3 สิงหาคม 2560 .
- ^ a b c ตัวเลขสำคัญของลิกเตนสไตน์ เก็บถาวรเมื่อวันที่ 17 กันยายน พ.ศ. 2552 ที่Wayback Machine Landesverwaltung Liechtenstein สืบค้นเมื่อ 1 กรกฎาคม 2555.
- ^ ขค ตัวชี้วัดการพัฒนาโลก , ธนาคารทั่วโลก สืบค้นเมื่อ 1 กรกฎาคม 2555 หมายเหตุ: ใช้ "PPP conversion factor, GDP (LCU per international $)" และ "Official exchange rate (LCU per US $, period average)" สำหรับสวิตเซอร์แลนด์
- ^ รายงานการพัฒนามนุษย์ในปี 2020 ถัดไปชายแดน: การพัฒนามนุษย์และ Anthropocene (PDF) โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ. 15 ธันวาคม 2563 หน้า 343–346 ISBN 978-92-1-126442-5. สืบค้นเมื่อ16 ธันวาคม 2563 .
- ^ Duden Aussprachewörterbuch , sv "ลิกเตนสไตน์ [er]"
- ^ "การประชุมระดับภูมิภาคของ IGU เกี่ยวกับสิ่งแวดล้อมและคุณภาพชีวิตในยุโรปกลาง". GeoJournal 28 (4). 2535. ดอย : 10.1007 / BF00273120 . S2CID 18988990 4.
- ^ Bevölkerungsstatistik Amt für Statistik ลิกเตนสไตน์. 30 มิถุนายน 2562
#ประเทศลิกเตนสไตน์ #ลิกเตนสไตน์ #Liechtenstein #ILoveLiechtenstein #ราชรัฐลิกเตนสไตน์ #PrincipalityOfLiechtenstein #FürstentumLiechtenstein #Vaduz #KunstmuseumLiechtenstein #Nendeln #Eschen
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น