คนหนึ่ง นอนร้องไห้ เพราะไม่มีเงินเรียนต่อ อีกคน นอนร้องไห้ เพราะแม่ไม่ยอมถอยป้ายแดงให้

คนหนึ่ง…นอนร้องไห้

เพราะไม่มีเงินเรียนต่อ

อีกคน...นอนร้องไห้

เพราะแม่ไม่ยอมถอยป้ายแดงให้

คนหนึ่ง...ทุรนทุราย

เพราะแบตโทรศัพท์จะหมด

อีกคน...ไม่มีแม้แต่เงิน

จะเปลี่ยนฟิล์มกระจกที่แตก

คนหนึ่ง...บ่นลงเฟส

ฝนตกอะไรตอนนี้ว่าจะไปช็อปปิ้ง หมดอารมณ์

อีกคน...ขายของตลาดนัด

วิ่งเก็บของทั้งน้ำตา ลงทุนซื้อของมา

ยังขายไม่ได้ทุนเลย

คนหนึ่ง...โพสต์ด่าร้านอาหาร

ที่รสชาติไม่ถูกปาก ถูกใจ

อีกคน...ไม่มีแม้กระทั่ง

เงินจะซื้อมาม่าห่อละหกบาทกิน

คนหนึ่ง...หงุดหงิดที่เน็ตช้า

ดูซีรี่ย์สดุด ไม่พอใจ

อีกคน...จ่ายค่าเน็ตรายวัน

ไม่มีตังค์มากพอจะจ่ายรายเดือน

คนหนึ่ง...ทะเลาะกับแฟนที่มารับสาย

อีกคน...ทั้งชีวิต ไม่มีใครมารับเลยสักครั้ง

คนหนึ่ง...ไม่เคยรักใคร “นอกจากตัวเอง”

อีกคน...ไม่มีใครให้รักเลย

คนหนึ่ง...ตะคอกพ่อแม่ทุกวันที่มาเจ้ากี้เจ้าการมากมาย

อีกคน...อยากเห็นหน้าแม่สักครั้ง

ก็ทำได้แค่ดูรูปถ่ายที่ยายทิ้งไว้ให้

คนหนึ่ง...ไม่เคยกลับมากินข้าวบ้านที่แม่เตรียมไว้

อีกคน...ตั้งแต่เกิดมา

ก็เห็นแม่แค่ในรูปที่มีกระถางธูปปักอยู่

หลายคนไม่พอใจ

สิ่งที่ตัวเองมีอยู่ และไม่รู้ว่า “มีค่า”

ในขณะที่หลายคนกำลัง “อยากมีชีวิตแบบเรา”

นี่แหละ.. “คน”..

เครดิต ::   UnKnown

ขอบคุณภาพAI