ผู้หญิงคนนี้ มีชื่อว่า "แม่"

 ผู้หญิงคนนี้ มีชื่อว่า "แม่" 

ผู้หญิงคนนี้ มีชื่อว่า "แม่" 

ตอนที่เรายังเป็นเด็ก มีคนๆ หนึ่งคอยอุ้มเรา

แม้เธอจะเหนื่อยล้าสักเพียงใด คอยร้องเพลงโอ้ละเห่ ฮึมฮัมอยู่ในลำคอเพื่อให้เราหลับและหยุดร้องไห้

ตอนที่เราฉี่รดที่นอน มีคนๆหนึ่ง กลัวว่าเราจะเปียกชื้น  ไม่สนใจว่าตอนนั้นมันจะดึกดื่นเพียงใด สะดุ้งตื่นเมื่อใด ก็เอามือมาคลำที่ก้นเรา

หากเปียกชื้นก็ย้ายตัวเองมานอนแทนที่เราและย้ายเราไปนอนที่แห้ง

ตอนที่เราเรียนหนังสือ มีคนๆหนึ่ง ตื่นแต่ไก่ยังไม่โห่  เพื่อเตรียมกับข้าวไว้ให้เรา กลัวว่าเราจะไปโรงเรียนไม่ทันเพื่อน

มีคนๆหนึ่ง พอรู้ว่าเราชอบกินปลา ก็กินหัวปลาและหางปลาไม่ยอมกินเนื้อปลา

พอเราถามเธอด้วยความขำขันว่าไม่ชอบกินเนื้อปลาเหรอ  เธอยิ้มและตอบเราว่าหัวปลาและหางปลาคือส่วนที่อร่อยที่สุด

และเราก็เชื่ออย่างนั้นด้วยความไร้เดียงสา

ทั้งๆ ที่เราก็เคยกินและรู้ว่าหัวปลาและหางปลาไม่ได้อร่อยเอาเสียเลย

มีคนๆ หนึ่ง ไม่ว่าเราจะอายุเท่าใด

สายตาคู่นั้นของเธอก็ไม่เคยเปลี่ยนไป

ความอบอุ่น ความหวังดีไม่เคยเลือนหาย

จนสุดท้ายเธอก็หลับตาจากไปด้วยดวงตาที่เหนื่อยล้าและอาลัย

เราทุกคนเรียกเธอคนนี้ว่า "แม่"

คือผู้หญิงคนแรกที่เรารัก และเป็นผู้หญิงที่เรารักที่สุดในชีวิต

แม่ ที่อาจไม่ได้มีอารยธรรมเหมือนผู้หญิงคนอื่น

ที่อาจไม่ได้เรียนหนังสือเหมือนผู้หญิงคนอื่น

แต่มีคำสอนดีๆ ที่เป็นหลักดำเนินชีวิตที่ลูกผู้มีการศึกษาบางคนก็ยังพูดไม่เป็น

แม่ ... ผู้ที่อดออมเพื่อลูก

แม่ ... ผู้หญิงที่ลำบากทั้งชีวิต

และในวันหนึ่งเราจะรู้ว่า แม่คือคนที่รักเรามากที่สุด

แต่เรากลับใส่ใจและมีเวลาให้ท่านน้อยที่สุด

 

Credit  :  ขอบคุณเจ้าของบทความ   

ภาพประกอบโดย AI